Ja, ‘t is weer voorbij, de vakantie. We hebben op social media de mooiste plekken op aarde weer langs zien komen. De prachtigste platen werden gedeeld. Dat was genieten.
Ik heb er in ieder geval van genoten.
Toch zal ik eerlijk zijn, en ik denk ook dat ik hierin echt niet alleen sta. Ik heb ook bij mezelf moeten vechten tegen een vervelende eigenschap. Want af en toe was ik echt jaloers. Iedereen leek wel naar de prachtigste oorden te kunnen gaan om daar tot rust te komen, en wij? Nee ook dit jaar zat rede broodnodige ontspanning niet in leek het. We willen al jaren weer eens naar het land wat ons hart gestolen heeft maar zorgen van allerlei aard staan dat in de weg. Alleen de rit er naar toe zou nu een bezoeking zijn geweest voor mijn rug. En dan nog komt hier geen lieve zoete Gerritje langs, maar is het knokken om ons hoofd boven water te houden.
Eén grote lege plaats werd iedere dag gevoeld: mijn moeder. In het bijzonder toen we een weekje in Overijssel konden verblijven dankzij de vakantie van zus. Bijna ieder dag kon ik even bij mijn vader om het hoekje kijken. Dat was fijn, maar soms ook dubbel. Ik kom er steeds meer achter hoeveel ik mijn moeder nog te vertellen en te vragen had.
Toch voel ik een rust en dankbaarheid. We zijn dan niet naar ons favoriete vakantieland geweest, maar we mochten thuis genieten van de rust. En, zo schreef ik al, van een weekje Overijssel. Even dicht bij mijn vader en ver van ons werk, even dichter bij mijn moeder en ver van onze zorgen.
En thuis? Thuis was het goed! Op momenten dat ik het moeilijk had keek ik om me heen en zag ik een gezond gezin. Een gezin waarin iedereen z’n plekje heeft en waarin iedereen op zijn/haar eigen creatieve manier de vakantie tot een aantal fijne weken maakte. Niemand heb ik horen zeggen: ‘mam, ik verveel me’. Hoe rijk is dat? We hebben zelfs kunnen genieten van onze halfbakken AH moestuintje. Niet alles kwam op, maar we hebben toch radijsjes en courgette’s uit eigen tuin gegeten en wat dacht je van snoeptomaatjes? Zelfs sla hebben we een keer gegeten voordat die uitschoot. En dat voor een gezin zonder groene vingers? 😉
Onze passieplant heeft ons dit jaar wel heel erg verrast. We telden dagen dat er wel rond de 80 bloemen in zaten. Zo mooi, daar word ik stil van. En tot onze verbazing komen er nu voor het eerst passievruchten in.
De natuur is zo mooi en geeft zo ontzettend veel, dat ik alleen maar in stille verwondering kan kijken, proeven en ruiken hoe goed God ook dit jaar weer voor ons is geweest. Zo onverdiend als we naar onszelf kijken en op onszelf moeten bouwen.
Ik kan niets anders zeggen dan dat we een goede en fijne vakantie hebben gehad, we mochten genieten van mijn herstel en ook mijn plaatsje in het kantoor voorbereiden. Het werk in de thuiszorg is voor mij definitief over, maar ik mag mijn plaats weer innemen naast mijn man in ons bedrijf Moor Fotografie.
De Heere heeft ons uit- en doorgeholpen, ook nu weer in de afgelopen periode. En dagelijks laat Hij weten dat we ondanks de zorgen die er zijn op Hem mogen vertrouwen. Iedere keer weer opnieuw mogen we ervaren dat we alles wat ons bezighoudt en belemmert bij hem neer mogen leggen. Dat wil niet zeggen dat alles direct opgelost is, maar wat we wel krijgen is rust, ondanks de drukte. Rust en vertrouwen om verder te kunnen, iedere dag opnieuw. Als Hij dat geeft zal Hij dan niet alles willen geven wat we nodig hebben?
De laatste woorden van psalm 32 vers 5 die we in de kerk in Nieuwleusen zongen op de zondag toen wij daar waren, gonzen dan steeds door mijn hoofd:
ziet zich omringd met Zijn weldadigheên.
Geweldig!
En ja, ook ik herken een stukje jaloezie al ben ik zo gelukkig met wat we kregen.
Fijn dat je weer aan de slag kunt!
En geniet ze van alles wat komen gaat (maar let op dat je jezelf niet voorbij loopt).
Om aan te sluiten bij jouw laatste alinea’s:
Nooit kan ‘t geloof te veel verwachten, des Heilands woorden zijn gewis. ‘t Faalt aardse vrienden vaak aan krachten, maar nooit een vriend als Jezus is. Wat zou ooit zijne macht beperken? ‘t Heelal staat onder zijn gebied. En wat zijn liefde wil bewerken, ontzegt hem zijn vermogen niet. Die hoop moet al ons leed verzachten….
Veel succes met jullie bedrijf!!