Suzanne

Afgelopen week zijn we opgeschrikt door een ernstig verkeersongeval van een 13 jarig dorpsgenootje/gemeentelid.
Ze fietse de laatste dag net als alle ander kinderen naar huis om vakantie te vieren, ze hadden de laatste repetitie’s achter de rug,en dan ineens is alles voorbij.
Iedereen is lam geslagen. Zo onverwacht, zo wreed, zo jong.
Ze was altijd vrolijk, en spontaan, een lachend gezicht typeerde haar zonnige karakter.
Nu is het stil, ze laat haar ouders en zusje achter met hun verdriet en gemis om hun dochter en zusje. Op school en bij haar vriendinnen is een lege plaats, en ook op de Jeugdvereniging zal ze gemist worden.
De vakantie die zo fijn beginnen zou is voor velen een start van een moeilijke periode van verdriet,vertwijfeling en wanhoop.

Zondag hebben we als gemeente samen ons verdriet voor de Heere neer mogen leggen. Het gaf een gevoel van gebondenheid om zo samen te zijn, ook voor de kinderen die toch zo jong met de dood worden geconfronteerd van hun leeftijdsgenoodje.
Ds. C.P. de Boer heeft met ons gesproken uit Psalm 141 over de geborgenheid die we bij de Heere mogen zoeken en vinden.
Psalm 141:8. Doch op U zijn mijn ogen Heere Heere, op U betrouw ik, ontbloot mijn ziel niet.

One option for solving numerous health problems is a online. Minor change in basic lifestyle, another is How many times have you tried to take Levitra.