Afgelopen weken waren heerlijke ontspannen weken. Even met ons gezinnetje eruit. Weg van alle stress van ons dagelijks werk, maar ook van onze zorgen.
Dat huis was heerlijk groot, zodat ik me heerlijk kon terug trekken om even alleen met mezelf te zijn, zonder alle drukte om me heen. Even een stukje me-time dus.
Als je dan zo op je stilte plekje zit en je echt even tijd voor jezelf pakt, merk je pas hoe nodig dat is. Er buitelen allemaal gedachten over je heen en het is net of je heel druk in gesprek bent met jezelf. Allemaal vragen vuur je op jezelf af. Heb ik het allemaal wel goed gedaan wat ik gedaan heb en wat of waar heb ik gefaald. Wat wil ik gaan doen, wat voor idealen heb ik en hoe kan ik dat allemaal aan. Kan ik het sowieso allemaal wel of zal het een mislukking worden wat ik wil gaan doen?
Allemaal ongeordende gedachten die zich eindelijk een uitweg naar buiten weten te vechten. Antwoorden op mijn vragen volgden niet altijd, maar ook dat liet ik zo. Ik kwam er achter dat ondanks dat ik niet direkt antwoorden vond, dat ik toch een soort van ontlading voelde. Er kwam ruimte en rust in mijn hoofd om de dingen los te laten. Maar wat ik vooral gevoeld heb, is dat ik weer ging praten. Niet alleen met mezelf, ook kon ik mijn problemen verwoorden naar God, zonder voor Hem al een antwoord bij te voegen. Dat voelde als een soort van uit handen geven. Er zijn dingen die ik gewoon even niet zelf op kan lossen en waar ik dus moet leren uit handen te geven.
Op deze momenten kon ik mijn moeilijkheden aan Hem voorleggen En zonder dat ik antwoorden kreeg, gaf het toch rust. Hoe het dan ook verder loopt in mijn leven met mijn zorgen die me echt nog wel vaak zullen overspoelen, juist omdat er niet altijd antwoorden zijn. Toch mag ik weten dat ik Ergens met mijn zorgen heen mag gaan, Iemand die van onze dingen af weet, en die me kracht wil geven om situaties los te laten, om te vertrouwen op Zijn zorgende handen en luisterend oor.
Deze momenten van stilte ben ik zo gaan waarderen dat ik die vast wil blijven houden. Een eigen stilte plekje waar ik al mijn gedachten de vrije loop kan laten gaan zonder gelijk een antwoord te willen hebben. Gewoon omdat het nodig is om rust in m’n hoofd te hebben en ruimte voor positieve dingen.
En ik kan het iedereen aanraden om zo’n eigen stilte plekje te creëren!
1 Trackback or Pingback
[…] mijn stilte momenten die ik geregeld nodig heb om de dingen over te kunnen geven zoals ik al in een eerder blog geschreven […]