Deze week is het thema gereedschap en tot vandaag kwam ik niet verder dan denken aan schroefjes. Ik had ook weinig inspiratie omdat ik de hele week al ziek ben. Toch is deze foto meer dan alleen een schroefje gedaan met de kaleidoscoop. Eigenlijk vertelt deze plaat een stukje vanuit mijn jeugd. Mijn vader was namelijk timmerman en wij hadden een eigen bedrijf. Als ik in de werkplaats kwam rook het er altijd naar hout. Die heerlijke geur van het pas geschaafde/gezaagde hout kan ik me nog heel goed herinneren. Als ik ergens kom waar men met hout bezig is dan voel ik gewoon die herinnering. Vandaar ook dat ik als ondergrond de vensterbank met houtstructuur heb gekozen. Daar heb ik een cirkel van schroefjes neer gelegd en zo ben ik gaan zoeken naar iets wat bij me zou passen en me zou aanspreken. Na verschillende (ook leuke) plaatjes geschoten te hebben bleef ik bij deze plaat steken. Dit is eigenlijk dus een beeld van mijn jeugd.
Mijn wieg heeft dus gestaan in een timmermansgezin. Het hout op de ondergrond is de basis van het inkomen van mijn vader en de schroefjes beelden niet alleen het gereedschap van een timmerman uit maar ook de gezinsleden die als een cirkel één geheel vormen. Door een opname te maken met de kaleidoscoop laten de schroefjes geen cirkel zien maar een hart. Dit hart is het symbool van een liefdevol groot gezin. De schroefjes zijn de kinderen en de twee openingen in het hart zijn mijn ouders. Zo vormt het met elkaar een geheel. En die zeven harten dan? Hoe ga ik die uitleggen? Na even brainstormen kom ik hier op: zeven is het getal van de volheid, en mijn vader heeft aardig gezorgd dat het trouwboekje vol kwam te staan ( sorry pa). Hij sprak altijd over zijn elftal. 😉 Maandag weer ons beider foto op Moor Fotografie en voor volgende week gaan we ons hooft breken over het thema: Schaduw

Hallo Hetty,
Wederom een fantastische foto in jullie project 52. Ik lees en kijk iedere keer weer vol bewondering hoe jullie de foto’s maken.
Deze vind ik helemaal te gek. Ja, mijn opa was timmerman, dus ik kan me wel in je verhaal vinden. De man is helaas veel te vroeg overleden en ik heb hem maar kort gekend, maar toch.
Je hebt ondanks je ziekzijn weer een fantastische doordachte foto neergezet. Chapeau.
Hou vol en ik blijf je volgen!
Groetjes Anne-Marie