Vanmorgen had ik geen idee wat ik vandaag wilde gaan bloggen. Ik heb niet echt nieuwe foto’s gemaakt en ook verder helaas weinig inspiratie. Lastig dus.
Toen ik vanmiddag Emma naar school bracht lag op haar stoeltje zoals gebruikelijk het papiertje met ‘t versje erop wat ze deze week leren. Ik liep naar de fiets terug en ineens wist ik het, dit wordt het, over dit versje moet het gaan. Ik vind dit zo’n mooi kinderversje wat wij als ouders ook nog zo nodig hebben. Vaak hebben we het idee dat de regen van zegen die God stort altijd bij de buren/vrienden of anderen terecht komt en daar staren we ons op blind. Dit versje leert ons dat wij net als de kinderen er om mogen blijven vragen, al was het maar om een klein druppeltje van die regen van zegen.
Ik heb geprobeerd filmpje met dit lied erbij te zoeken van een kinderkoor, maar dat is me helaas niet gelukt. Wie weet kom ik het nog eens tegen dan plaats ik het alsnog.
