Gisteren was onze trouwdag en heb ik een aantal foto’s uit onze reportage van toen laten zien. ‘s avonds gingen er verschillende herinneringen van die dag door mijn hoofd van bijzondere momenten van die dag/avond. Éen bijzonder mooi en dierbaar moment wil ik hier in dit postje delen. Het gedicht dat mijn moeder tijdens de maaltijd voordroeg. Zoiets is natuurlijk altijd mooi maar het werd voor ons bijzonder dierbaar omdat dit de enige keer van alle bluiloften van haar kinderen (11 waarvan wij als 10e trouwden) was dat ze zelf een gedicht voor wilde dragen. Daarnaast was de inhoud van dit gedicht zo teer maar ook zo toepasselijk.
Na 16 jaar is dit nog steeds zo bijzonder voor mij, bedankt mam.
What are the recent and forecasted trends in prescription drug