Soms kunnen er dagen zijn dat alles tegen zit en je niet weet hoe je verder moet. Er zijn dagen bij waarin je tegen allerlei moeilijkheden aanloopt die je niet kunt oplossen, maar ook niet goed kunt loslaten. Ik heb ontzettend veel baat bij mijn stilte momenten die ik geregeld nodig heb om de dingen over te kunnen geven zoals ik al in een eerder blog geschreven heb.
Niet altijd kan ik alles even zo gemakkelijk overgeven en ben ik vaak verdrietig over hoe de dingen lopen en vraag ik me vaak af waarom? Dan ben ik het niet met onze situatie eens en voel ik me opstandig worden. Maar tussen ons vallen en weer opstaan mogen we ervaren dat we zondags in de kerk, soms door middel van de prediking dingen zo sterk op ons afkomen. Woorden waardoor we moed krijgen om verder te gaan maar ook om de dingen, die niet lopen zoals we hadden gewild, over te geven.
Niet altijd zit dat in de preek zelf, soms zijn het juist de psalmen die zo spreken en die zo duidelijk je eigen toestand onder ogen brengen. Maar die je ook de woorden in je hart kunnen leggen, alsof God je met deze woorden wil laten weten: Ik weet wat er in je omgaat, Ik weet waar je tegen strijdt en met deze woorden mag je naar Mij toekomen om Mijn Hulp te vragen. En dan hoef je verder niets uit te leggen, want Hij weet precies wat je bedoelt.
Psalm 17:3 is zo’n psalm waarbij ik dat heel sterk voel. De afgelopen twee zondagen heeft deze psalm, dit gebed eigenlijk, mij zo sterk laten ervaren dat als ik niet altijd de juiste woorden kan vinden, Hij er vanaf weet en mij zelf de woorden geeft die ik dan na mag zeggen.
opdat mijn voet niet uit zou glijden,
wil mij voor struikelen bevrijden,
en ga mij met Uw heillicht voor.
Ik roep U aan ‘k blijf op U wachten,
omdat G’ o God mij altoos redt.
Ai luister dan naar mijn gebed,
en neig Uw oren tot mijn klachten.
What are the recent and forecasted trends in prescription drug