Het is alweer een jaar geleden dat we van Wim afscheid moesten nemen. Ik schrijf afscheid maar helaas was dat niet meer mogelijk.
Zo wreed, zo abrupt het was niet te begrijpen.
Het was een begin van een heel moeilijk jaar. Een jaar van twijfel en van wanhoop, waardoor mijn blik naar Boven vertroebelde.
Gevouwen handen werden vuisten en ogen zagen niet meer op naar God maar alleen maar naar beneden naar alles wat mis ging.
Het was een héél donker jaar, waarin het soms heel moeilijk voor me was om te blijven geloven. Ik was boos op God en vond Hem oneerlijk.
Nu zijn we een jaar verder en het is nog niet allemaal makkelijk. Maar ook al ben ik soms boos of verdrietig en opstandig en zie ik duisternis, God houdt ondanks alles toch van mij en geeft mij zoveel dingen om blij mee te zijn en verder voor te gaan.
Hij houdt mijn hand vast als het donker is en maakt van de vuist een gevouwen hand, en dat geeft kracht om door te gaan.
Daarmee zijn niet alle vragen beantwoord en het is ook niet zo dat ik op alle vragen een antwoord zal krijgen maar ik mag Hem alles vertellen, zelfs over mijn boosheid en mijn verdriet. En als ik dat doe mag ik soms ook Zijn nabijheid voelen.
Wim zullen we voor altijd missen maar ook hij zou niet willen dat ik in mijn verdriet blijf hangen maar dat ik verder ga met mijn leven en de zoektocht die hij in zijn leven begonnen is zullen wij moeten voortzetten, dat zijn wij aan hem en onszelf verplicht.
Aan Wim kan ik niets meer vragen, maar hij blijft altijd mijn oudste broer van wie we allemaal op onze eigen manier gehouden hebben.
One way for solving many health problems is a online. Minor change in basic lifestyle, another is How many times have you tried to take Levitra.