Zoals in mijn vorige blogpost te lezen was zijn we op Hemelvaartsdag naar de Grebbeberg geweest. We wilden graag de hernieuwde loopgraven bekijken. Allereerst kwamen we bij de zogeheten kazematten waar je nog vaag een zigzag in de grond zag van waar ooit loopgraven moeten zijn geweest. Toen we na een behoorlijke wandeling en ondertussen flink afgeleid door prachtige libellen, het op wilden geven en terug liepen, stuitten we op een parkeerplaats en even verder gekeken bleek dus daar de loopgraaf te liggen. Zigzaggend langs de rand van het bos, uitkijkend op het maisveld.
Ik heb daar toch steeds een beklemmend gevoel als je daar zo loopt, in gedachten ben je dan bij wat zich daar ruim 70 jaar geleden heeft afgespeeld en het maakt me verdrietig. Te meer omdat het veelal jonge mensen zijn geweest die niet wisten wat hen te wachten stond.
Ook zijn we op de begraafplaats nog geweest om het graf van de laatste onbekende soldaat die hier herbegraven is, op te zoeken maar doordat we de naam niet meer precies wisten is dat niet helemaal gelukt maar dat komt de volgende keer wel. Het is goed om met de kinderen deze plaats in ere te houden omdat onze jongens die voor onze vrijheid gevochten hebben hier (en ook elders) begraven liggen het verdienen dat we ze niet vergeten.
What are the recent and forecasted trends in prescription drug
Prachtige serie Hetty over deze trieste periode uit onze vaderlandse geschiedenis!
Dank je Leo, ja iedere keer als we daar komen vind ik het toch weer zo’n indrukwekkend iets.