Al bijna een heel jaar heb ik 6 dagen in de week een blogje geschreven. De ene keer klein en de andere keer groot, afgewisseld tussen foto’s gedichten of gewoon wat hersenspinsels van dingen die me bezig houden. Om iedere dag weer iets neer te zetten is leuk maar kost ook veel energie. Energie wat ook helaas afhankelijk is van mijn stemming. Als ik een periode van heftige dingen heb waarin dingen behoorlijk tegen elkaar botsen dan is mijn inspiratie ook moeilijk vast te houden.
Zo ook nu helaas. Er zijn mensen die menen mij in de gaten te moeten houden, wachtend op DE fout die ik in hun ogen maak, om vervolgens mij op de vingers te tikken omdat ik dingen anders uit dat zij het gewend zijn. Ze zijn wel zo ‘nobel” om daar niet zelf mee te komen en er netjes over te praten. Nee men kiest er voor om iemand anders op me af te sturen met de boodschap: “Wij willen niet dat…”.
Voorheen zou ik me dat heel erg aangetrokken hebben maar die tijd is nu voorbij. Ik heb niemand gekwetst of verdriet gedaan met mijn woorden, alleen de persoon die ze op mij af hebben gestuurd. Die heb ik pijn gedaan met mijn eerste boze tirade. Dat is iets wat me wel dwars zit, Ik had dat niet naar haar moeten doen, omdat zij ook alleen maar voor het karretje gespannen is van een aantal bange zielige figuren die in mijn gezicht de gezelligheid zelve uit lopen te hangen totdat ze je rug zien. Haar zal ik om vergeving willen vragen, maar ook zal ik God willen vragen of Hij dat zou willen vergeven.
Helaas heeft dit alles dus ook gevolgen voor mijn blogjes, zodat er geen gedichten en ook niet al te veel nieuwe foto’s geblogd worden. En lukt het een dag wel dan kost het me zo ontzettend veel moeite voordat het eindelijk naar mijn zin is.
Toch hoop ik z.s.m. mijn inspiratie weer terug te vinden en weer volop blogmateriaal te hebben, ik ga daarvoor. Daar hoort bij dat alles wat stoort en onnodig pijn doet, (voorlopig) uitgebannen wordt. Ik heb niet voor niets mijn therapie om voor mezelf te kiezen afgerond, dus ik ga dat doen ook. En nee dat is niet egoistisch. Ik ben nu 40 jaar en heb al die jaren niet anders gedaan dan altijd andere mensen lopen pleasen en ik ben er klaar mee, ik ben er zelf ook nog en het wordt nu tijd om te luisteren naar wat ik zelf wil. En dat is helemaal niet veel, ik wil niemand kwetsen, maar eerlijk zijn en mijn eigen (gezonde) keuzes maken!
Keuzes maken doe ik nu en inspiratie komt vanzelf weer!
What are the recent and forecasted trends in prescription drug
mooie woorden Hetty en ooooohhhh zo waar! En moeilijk is het wel om voor jezelf te kiezen, maar dat gaat je wel lukken. Ben er van overtuigd! Succes meid, maar komt vast allemaal goed 🙂
groetjes, Lien
En je hebt helemaal gelijk (ik kijk altijd je mee op je site, komt door Peter doe je link wel eens retweet)… je maakt hele mooie foto’s, je schrijft hele mooie gedichten en je hoort natuurlijk voor jezelf te kiezen… de mensen die andere voor een karretje moeten spannen, omdat ze zelf niet durven te zeggen wat ze willen, zijn zielig… Kom op niet er over in gaan zetten, gewoon doorgaan met jouw leven… en zo wat als je fouten maakt, het zijn je eigen fouten toch? daar leer je alleen maar van…
Dank je Carolien en Aline voor jullie lieve woorden.