Even een ander blogje dan anders. De reden hiervan is dat ik in mijn #FF voor mijn man, mijn partner, ofwel mijn kanjer, niet in 140 tekens kan uitleggen waarom hij deze #FF (FollowFriday) verdient en daarom doe ik het zo.

Peter werkt gigantisch hard om voor ons gezin met 4 kinderen het hoofd boven water te houden, en ik kan je vertellen dat is geen eenvoudige klus.
Jarenlang heeft hij is de administratieve sfeer qua werk gezeten (vanaf 1995) waarvan de laatste 10 jaar zelfstandig als vennoot bij A-décom.
Een tijd van goede en een tijd van minder goede jaren volgden elkaar op en ook in ons gezinsleven hebben we de nodige dingen voor de kiezen gehad waarin Peter altijd de steungevende factor was, mijn rots in de branding. Dankzij hem ben ik altijd weer lichtpuntjes blijven zien in het donker.

Toen vorig jaar met de recessie de boel inklapte, hebben wij dat ook stevig moeten ervaren. Peter heeft een half jaar thuis gezeten zonder werk. Achteraf gezien is dat goed geweest voor ons gezin om o.a. het heftige verlies van mijn broer Wim te kunnen verwerken.
Eerst zie je dat niet maar later mochten we zeggen: we hebben die tijd van God gekregen om zo de dingen een plaatsje te mogen geven. Onze dank gaat dan ook daarin als eerste naar de Heere die er al die tijd voor ons wilde zijn.
Ook toen het qua financiën ons soms te zwaar werd hebben we daarin Zijn leidende Hand ervaren. We wisten dat we in de maand September niet meer zo verder zouden kunnen en toen het zover was belde Kees met het verlossende telefoontje dat er weer een opdracht voor hem binnen was.

Als hobby deed Peter karate (een beetje beweging kan je wel gebruiken als je de hele dag achter je bureau zit) en hij houdt ook graag van een ritje op de motor (even je hoofd leeg maken).
In 2006 is daar een hobby bij gekomen, een hobby die al vrij snel zijn passie werdt en nu zelf boven zijn toch wel geliefde motorritjes staan.
Hij kocht dus…een digitale spiegelreflexcamera, om precies te zijn een Nikon D50.

Dat zijn hobby fotograferen zo’n impact op ons leven zou hebben , konden we toen nog niet bevroeden, en dat dit zo besmettelijk zou zijn evenmin.
Om dus niet de camera uit elkaars handen te kijken werd er al vrij snel een 2e bij gekocht.

Hoe meer hij fotografeerde hoe groter zijn passie, maar vooral ook zijn wilskracht om zijn kennis rond fotografie anderen bij te brengen. En dat is eigenlijk een heel nieuwe openbaring geweest voor ons beiden geweest.
Peter is van nature helemaal geen prater, hij luistert graag. Ook op zijn werkplek werd dat duidelijk zichtbaar. Moest hij voor de sociale werkpraatjes naar mensen toe dan moest hij een “hele kikker opeten”, maar kwamen mensen met vragen waarover dan ook, dan luisterde hij geduldig en hielp waar nodig was.

Ooit heeft hij gezegd : 10-10-’10 is voor mij een datum dat ik echt op mezelf sta. En ach, je denkt er doorgaans wel eens aan maar alle andere werkzaamheden slokken je op en je gaat verder met wat je op dat moment te doen staat, dan blijft er veelal de avonduren en weekenden over om je op je doel te storten.
Inmiddels zijn we ruim een jaar verder en staan we (vanaf September) weer op zo’n zelfde punt als eerder beschreven. Geen werk dus geen inkomen en het ziet er niet naar uit dat dat de komende tijd in de administratieve branch veranderd.

Dus stonden we voor een 2 sprong: of een nieuwe opdracht afwachten/nieuwe volledige werkplek zoeken òf vol gas ertegen aan en doen wat je al heel lang wil.
We hebben er veel om mogen vragen, en vragen nog of de Heere in onze keuze mee wil gaan en ons wil behoeden voor verkeerde keuzes maar ook om vertrouwen in Hem dat Hij ons wederom niet alleen zal laten.
De keus is na een heel moeilijke tijd gevallen op : samen verder ons eigen bedrijf uitbouwen. We hebben het gevoel dat dit de weg is die we mogen/moeten gaan en de kans is die we krijgen ook al hebben we nog zo veel momenten dat we twijfelen of het de weg echt wel is, of dat we zelf willen dat dat zo is en daarmee onze Grote Weldoener dwingen om het te laten slagen.

Dat Peter het in zich heeft om mensen zijn kennis in de fotografie over te brengen d.m.v. workshops ben ik heilig van overtuigd, hij is zó gedreven in zijn passie. Nu rest ons naast hard knokken alleen nog de kans om door te breken.

Als je hem nú hoort praten over zijn passie dan vraag je je af: waar is die stille man die niet graag het woord voert? Hij maakt graag andere mensen enthousiast in de fotografie en met name in de catagorie spiegelreflex is hij niet te stoppen, en niet te vergeten zijn stokpaardje lightroom.
Hij heeft een laagdrempelige manier van uitleggen zodat het voor iedereen te begrijpen is èn hij heeft een enorm portie Jobsgeduld. Dat heb ik zelf ondervonden want ik snapte d’r eerst helemaal niets van en vond het eigenlijk maar een onhandig lomp groot ding waar je echt niets meer dan een plaatje uit kon halen.
Inmiddels ben ik helemaal verslingerd aan de fotografie en dan met name de macrofotografie en dat heb ik aan niemand minder te danken dan aan Peter die ondanks alles blééf uitleggen steeds weer opnieuw met net zoveel enthousiasme alsof het de eerste keer was dat hij die dingen vertelde.

Voor Peter is dit heel het zwaarst want er komt heel veel op zijn schouders terecht en hij zal het meeste werk moeten verrichten in dit hele plaatje.
Vandaar dat ik het nodig vond om hem op deze manier een virtueel hart onder de riem te steken.

Het is een hele lap tekst geworden ik hoop dat veel mensen de moeite hebben genomen om dit te lezen, en als het niet te veel moeite is geef dan met mij een virtuele steun door hier een reactie onder te plaatsen die hem de moed geeft om door te gaan.

15 Comments

  • Geertje says:

    Nou, dat is wel een heeeeele mooie en lieve #ff Hetty! Wens jullie samen alle succes toe die je nodig hebt en Gods zegen! Peter zal vast ook heel blij zijn met jou als je zo’n mooie blog voor m schrijft. Samen de schouders eronder em met n bedrijf dat startte op 10-10-10 moet het natuurlijk helemaaaal goed komen 😉
    Liefs geertje

  • Laura says:

    Wat een mooi verhaal – ik wens jullie alle geluk van de wereld en heel veel succes met het opzetten van jullie bedrijf!

  • susan sirag says:

    Wat een mooi verhaal wat je voor je man hebt geschreven, ik heb het 2x gelezen met tranen in mijn ogen,

    ga door met het volgen van jullie passie, I know the feeling en herken ontzettend veel in jou verhaal!!!!!! Passie is 1 van de mooiste dingen. Alles wat je doet krijg je terug en dat kunnen dus alleen maar goeie dingen zijn. Groeien gebeurt niet door aan de bladeren te trekken maar door de wortels water te geven!

    Alle goeds voor jullie
    Susan

  • geertje says:

    waarom heeft ie mn linkje niet meegepakt bij mn naam #testje

  • Albert says:

    Mooi geschreven en een heerlijk verhaal om te lezen. Zo zie jee maar dat alles wel goed komt/gaat komen. Als je maar in elkaar geloofd. Ik wens jullie samen heel veel sterkte en succes met jullie eigen bedrijf. Ik weet zeker dat dit een succes gaat worden. En peter….je mag trots zijn op zo’n lieve vrouw als Hetty.

  • Judith says:

    Jemig, ik krijg er waterige ogen van. Prachtig omschreven. En ik hoop zo dat het gaat lukken. Het is jullie zo heel erg gegund!!!!!!!!

  • Antje says:

    Ik vind dat je je man heel lief(devol) omschreven hebt!!!

    Ik ben hem ook gaan volgen, ben heel benieuwd naar z’n fotografie-tips, lijkt me erg leuk om er handiger/beter in te worden…

    Enne, ik ben heel benieuwd naar jullie kibbelpartijtjes!! hihi

  • Matty says:

    Mooi geschreven en het doet goed om te lezen dat jullie Gods leiding zo sterk ervaren en ook zien in het leven. Ik wens jullie dan ook Gods zegen toe met deze stap, en hoop me zelf ook nog eens aan te melden voor een workshop :D.

  • John says:

    Hey Peter en Hetty,

    Dit klinkt mij als zeer bekend in de oren.
    Helaas moet ik ook stoppen met mijn dierenspeciaalzaak, mijn lichaam wil niet meer wat ik wil.
    MAAR ik dank God dat als er een deur voor je dicht gaat, Hij altijd een andere deur of raam opend, ook al is dit soms op een kier en moeten we naar een opening zoeken.

    Ik mag zeggen dat ik met Zijn hulp Coum laude geslaagd ben met de opleiding tot rij-instructeur.
    Dit is heden ten dage niet zo eenvoudig meer, het is een moeilijke opleiding op hbo niveau.

    Ook het pand waar we de dierenspeciaalzaak hebben is inmiddels verkocht en dat binnen 2 maanden nadat we het tekoop hebben aangeboden.
    Ik denk dat dat in deze tijd al een wonder op zich is

    Nu nog wachten op de lesauto en dan kan ik gaan lesgeven.

    Hetty, ik vind het tot zoals jij achter Peter staat, mijn respect hiervoor

    Gbu gr. John

  • Geertje says:

    Mooi verhaal ! (nu ja, geen verhaal maar realiteit….).
    Een paar maal heb ik in mijn leven gehoord, wat je echt, maar dan ook echt wilt bereiken, lukt
    Eerlijk gezegd geloof ik daar ook in.
    Wens jullie beiden heel veel succes en kracht en dat het mag slagen!

  • Eric Verberne says:

    Wat heb je deze #FF ontzettend mooi geschreven. Vol liefde en bewondering voor je man. Ook voor zijn doorzettingsvermogen om het ondanks alle tegenslagen toch goed door te komen. Ik heb ook bewondering voor jullie allebei hoe jullie dit zo goed oppakken en doorzetten. Jullie hebben een nieuwe wending in het leven gevonden. Daarbij ook weer een nieuwe passie in het voeren van een eigen bedrijf. Ik sta nu al een tijdje ingeschreven in jullie nieuwsbrief en vind het, ondanks dat ik maar een amateur fotograaf ben, zeer interessant om te lezen. Bedankt dat jullie er zoveel tijd en energie in willen steken. Het helpt veel mensen.

    Groetjes,
    Eric

  • Ilse says:

    Wat een mooi verhaal!! Jullie komen er wel samen…..
    Er straalt zoveel liefde af van deze #FF!!

    Ik wil jullie allebei heel veel succes en geluk wensen!!

    Liefs, Ilse

  • Leo Janssen says:

    Na een met een nacht en ochtend verlengde mantelzorgdag, lees ik eerst vandaag je speciale weblog. Het is proza geworden dat – net zoals je gedichten – de gevoelens ademt van wat jou diep van binnen beweegt en bezig houdt. Terwijl ik de tekst las, moest ik denken aan het Hooglied. Niet zozeer om de woorden die je gebruikt, maar meer in de geest van … een geliefde die haar alter ego herkent, bewondert en bezingt. En in je lied is Peter duidelijk herkenbaar, zelfs al sta je er wat verder van af.

    Ik hoop uit de grond van mijn hart dat jouw lied niet wegsterft op het getij van de realiteit maar bij voortduring blijft doorklinken als je levenslied waarin je je doel met en voor degenen die je lief zijn met een zekere blijheid voor ogen kunt houden.

    Dat is dan tegelijkertijd de onderbouwing voor mijn wens: dat je uiteindelijk je doel bereikt!

    Voor wat het waard is, mijn support heb je!

  • Lieve Hetty,

    wat een mooie, liefdevolle en krachtige #FF is dit geworden. Ik heb het verhaal met tranen in mijn ogen gelezen. Jij, en ons gezin, zijn de personen waar ik alles voor doe. Aan jullie ben ik verplicht om het beste uit mezelf te halen. En dat doe ik met veel plezier en liefde. In goede en in slechte tijden…

    Zonder jou, zonder jullie, zou ik de kracht niet hebben om elke dag weer mijn werk te doen, mijn passie na te streven. Daarvoor wil ik jou bedanken. Samen zijn we sterk en samen gaan we de toekomst tegemoet. Samen, met Gods hulp.

  • Yvonne says:

    WOW, wat prachtig verwoord Hetty! Ook voor mij heel herkenbaar In 2009 is mijn hubby voor zichzelf begonnen (financieel-juridisch advies) -altijd al gewild-, een heel gewaagde stap om uit een goede baan te stappen, maar we gingen er samen voor en het lukte en net als jullie staan wij oprecht en authentiek in het leven. Toen ik op zoek was naar ondersteuning in mijn fotografie-hobby sprak tussen al die “aanbieders” op internet die van jullie mij het meest aan. Ik ben blij dat ik jullie gevonden heb! Ik hoop dat het na al die jaren hard werken met moed en doorzettingsvermogen en elkaars steun en vertrouwen tot een volwaardig “bedrijf” gegroeid is! Veel liefde en togetherness

2 Trackbacks / Pingbacks

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*